destructive
adjective
/dɪˈstɹʊktɪv/
,
/dɪˈstɹʌktɪv/
|
- Causing destruction; damaging.
|
καταστρεπτικός,
αφανιστικός,
καταστροφικός
|
- Causing breakdown or disassembly.
|
καταλυτικός
|
destruction
noun
/dɪsˈtɹʌkʃən/
|
|
|
καταστροφή,
συντριβή,
αφανισμός,
κατάλυση,
κατεδάφιση,
χαλασμός
|
- The results of a destructive event.
|
καταστροφή
|
destructible
adjective
/dɪˈstɹʌktɪbəl/
|
- Liable to destruction; capable of being destroyed.
|
αφανιστικός,
καταστρέψιμος,
καταστρεπτικός,
φθαρτός
|
destruct
verb
/dɪˈstɹʌkt/
|
- (transitive, nonstandard) To intentionally cause the destruction of.
|
καταστρέφω
|