🇬🇧 en el 🇬🇷

land noun

  /lænd/ , [ɫeə̯nd]
  • The part of Earth which is not covered by oceans or other bodies of water.
 γη, ξηρά
  • A country or region.
 χώρα
  • Real estate or landed property; a partitioned and measurable area which is owned and acquired and on which buildings and structures can be built and erected.
 γαίες, εκτάσεις, κτήματα

land verb

  /lænd/ , [ɫeə̯nd]
  • (intransitive) To descend to a surface, especially from the air.
 προσγειώνω

landing noun

  /ˈlændɪŋ/
  • An arrival at a surface, as of an airplane or any descending object.
 προσγείωση

-land suffix

  /lænd/ , /lənd/ , /lɪnd/ , [lænd]
  • Used to form the name of a territory, country, or region.
 έθνος
land mine
νάρκη
Holy Land
Άγιοι Τόποι
cloud-cuckoo-land
Νεφελοκοκκυγία
dry land
στεριά, χώρα
Promised Land
γη της Επαγγελίας, γη της επαγγελίας, Γη της Επαγγελίας
no man's land
ξερότοπος
land line
σταθερό τηλέφωνο
in the land of the blind, the one-eyed man is king
στους τυφλούς, βασιλεύει ο μονόφθαλμος, στη χώρα των τυφλών, ο μονόφθαλμος είναι βασιλιάς
Land of the Rising Sun
Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου
Wiktionary Links