🇬🇧 en nl 🇳🇱

pain noun

  /peɪn/
  • (countable, and, uncountable) An ache or bodily suffering, or an instance of this; an unpleasant sensation, resulting from a derangement of functions, disease, or injury by violence; hurt.
  • (uncountable) The condition or fact of suffering or anguish especially mental, as opposed to pleasure; torment; distress
 pijn

pain verb

  /peɪn/
  • (transitive) To hurt; to put to bodily uneasiness or anguish; to afflict with uneasy sensations of any degree of intensity; to torment; to torture.
 kwetsen

painful adjective

  /ˈpeɪn.fəl/
  • Requiring effort or labor; difficult, laborious. [from 15th c.]
 moeizaam, smartelijk
  • Causing pain or distress, either physical or mental. [from 14th c.]
 pijnlijk
phantom pain
fantoompijn
saddle pain
zadelpijn
pain in the neck
etter
labour pain
wee
pain disorder
pijnstoornis
no pain, no gain
de kost gaat voor de baat uit, niet geschoten is altijd mis, voor iets hoort iets, wie niet waagt, die niet wint
pain threshold
pijndrempel, pijngrens
on pain of
op straffe van
cause pain
grieven
Wiktionary Links