🇬🇧 en nl 🇳🇱

own adjective

  /oʊn/ , /uŋ/ , /əʊn/
  • Belonging to; possessed; acquired; proper to; property of; titled to; held in one's name; under/using the name of. Often marks a possessive determiner as reflexive, referring back to the subject of the clause or sentence.
 eigen

own verb

  /oʊn/ , /uŋ/ , /əʊn/
  • (transitive) To have rightful possession of (property, goods or capital); to have legal title to; to acquire a property or asset.
 bezitten, hebben
own up
aannemen
to each his own
ieder het zijne, ieder zijn ding
on one's own
op eigen houtje
own goal
eigen doelpunt
mind one's own business
met zijn eigen zaken bemoeien
of one's own accord
eigener beweging, goedschiks, op eigen houtje
hoist by one's own petard
wie een put graaft voor een ander, valt er zelf in
hold one's own
haar op zijn tanden hebben, zijn mannetje staan
stand on one's own two feet
op eigen benen staan
Wiktionary Links