verloren
adjective
/vərˈloːrə(n)/
|
- verdwenen
- kwijtgeraakt
- niet gewonnen
- (eufemisme) gestorven
- (figuurlijk) afgedwaald van een groep of de familie
- volledig afgezonderd in een groep, alleen gelaten (bijv. in een bijeenkomst, feestje)
- ▸ Waar Klaassen afgelopen zomer als een verloren zoon in de armen werd gesloten, werd Boilesen van de ene op de andere dag geen blik waardig meer gegund in Amsterdam.
|
lost
|
- (schertsend) in het ~ schaap: een verdwenen zaak of persoon, die na een lange zoektocht, weer tevoorschijn komt, in verwijzing naar de Gelijkenis van het Verloren Schaap, Gelijkenis van de Goede Herder in (o.m.) Lucas 15:3–7.
|
lost,
lost sheep
|
- in de ~ zoon: iemand die na een langdurige afwezigheid (noodgedwongen) weer naar het ouderlijk huis, de vroegere werkplek, e.d. terugkeert, in verwijzing naar de Gelijkenis van de Verloren Zoon in Lucas 15:11–32.
|
lost,
prodigal son
|