🇬🇧 en pl 🇵🇱

own adjective

  /oʊn/ , /uŋ/ , /əʊn/
  • Belonging to; possessed; acquired; proper to; property of; titled to; held in one's name; under/using the name of. Often marks a possessive determiner as reflexive, referring back to the subject of the clause or sentence.
 własny, swój

own verb

  /oʊn/ , /uŋ/ , /əʊn/
  • (transitive) To have rightful possession of (property, goods or capital); to have legal title to; to acquire a property or asset.
 posiadać, mieć
own goal
bramka samobójcza, gol samobójczy, samobój
on one's own
samodzielnie, na własną rękę
a prophet is not without honor save in his own country
nikt nie jest prorokiem we własnym kraju
with one's own eyes
na własne oczy, naocznie
do one's own thing
chodzić własnymi drogami
live one's own life
żyć własnym życiem
mind one's own business
składać
taste of one's own medicine
odpłacić pięknym za nadobne
on one's own account
na własny rachunek
Wiktionary Links