stapel
noun
|
- een gestructureerde hoop spullen
|
pile,
monceau,
tas
|
- (muziek) een houten stokje ingeklemd tussen het boven- en onderblad van de klankkast van een snaarinstrument
|
âme
|
- (scheepvaart) de tijdelijke constructie waarop een in aanbouw of reparatie zijnd schip rust
|
tin
|