grunt
noun
/ɡrũnt/
|
- powierzchnia Ziemi lub innej planety, teren
- warstwa gleby, która znajduje się przy powierzchni i można ją uprawiać
|
mark
|
- obszar stanowiący czyjąś własność (najczęściej występujące w liczbie mnogiej)
|
backe
|
- dno jakiegoś akwenu (rzeki, morza, stawu, strumienia)
|
bakgrund
|
- (przenośnie, przenośnia) zasada, podstawa (najczęściej używane we frazeologizmach)
|
bas
|
- (budownictwo) substancja silnie wiążąca się z podłożem, pełniąca funkcję podkładu przy tynkowaniu, malowaniu, politurowaniu itp., a także w malarstwie, jako podkład pod malowidło; także wyschnięta warstwa tej substancji;
|
jord
|