🇬🇧 en nl 🇳🇱

absent adjective

  /ˈæb.sn̩t/
  • (not comparable) Being away from a place; withdrawn from a place; not present; missing. [First attested around 1350 to 1470.]
 afwezig, absent, weg
  • (comparable) Inattentive to what is passing; absent-minded; preoccupied. [First attested in the early 18th century.]
 afwezig, dromerig, elders met zijn gedachten, verstrooid
  • (not comparable) Not existing; lacking. [First attested around 1350 to 1470.]
 afwezig, niet meer voorhanden, ontbrekend, tekort

absent verb

  /æbˈsɛnt/
afwezig, vertrekken, verwijderen, zijn
  • (intransitive, obsolete) Stay away; withdraw. [Attested from around 1350 to 1470 until the late 18th century.]
 niet opdagen, wegblijven van, zich absenteren

absent preposition

  /ˈæb.sn̩t/
  • In the absence of; without; except. [First attested in the mid 20th century.]
 behalve, in afwezigheid van, uitgezonderd, zonder

absentation noun

  /ˌæb.sənˈteɪ.ʃn̩/ , /ˌæb.sɛnˈteɪ.ʃn̩/
  • The act of absenting oneself. [First attested in the early 19th century.]
 aanwezigheidsverzuim
absent-minded
afwezig, elders met zijn gedachten, er niet bij, verstrooid
absent-mindedness
verstrooidheid
absent-minded professor
verstrooide professor
long absent, soon forgotten
uit het oog, uit het hart

🇳🇱 nl en 🇬🇧

absent adjective

  /ɑp'sɛnt/
absent
Wiktionary Links